Bireysellik ve Toplumsallık

Ömrümde iki cesur kes tanıdım. Bu kesânla kavga edip her ânki gibi hayvanî içgüdülerimle manipüle etmeğe kalktım. Fakat ne ilginçtir ki bu iki zat nâs gibi tâbi olmak yerine özür dilediler. Hayata karşı sarsıldığım konulardan birisidir. Hakikaten özür dilemek erdemliktir. Meselâ ortaokulda maç sırasında dışlanmış hemen hayvanî duygularla dışlayan kişilere üstünlük sağlamış diğer herkese de gözdağı vermiştim. İnsanlar cidden âdetâ hayvanî bir hayat yaşıyor en çok da büyüme çağlarında. Esâsen bu tarz şeyler de faydalı. Neden mi? 

Böyle bir hengâme içerisinde hayatta kalmak, ezilenlerden olmamak gelecek için çok büyük faydası vardır. Zâten bilindiği gibi acunu tâbi olmayanlar değiştirir. Ezilip tâbi olanlar ise zâten karakterleri buna evrilip doğal gelmeğe başlıyor. Ha, yanlış mı? Değildir tabiiki de. Yanlış olan zâten herkesin hür olmasıdır. Tebaa olmadan kim hükümdarlık taslayabilecek? İşin ilginci insanlar gerçekten bireysel midir? 

Eğer nabireyselseler neden 30 kişi 1 kişiden korkar? Hani insanlar içerisinde toplumculuk dayanışma vardı? Demek ki bu gösteriyor ki, her insan kendini her zaman birey olarak görüyor ki korktuğu insanları teke tekte hayal ediyor şansının olmayacağını düşünüyor. Pekâlâ, o hâlde bireysellik gayrı aklın ürünü toplumsallık ise aklın ürünü olabilir mi?

Tabii biz burada komünistvari/sosyalistvari zırvalara girmeyeceğiz. Mantıken bakılırsa hakikaten toplumsallık aklın ürünü olabilir. Çünkü toplum sayesinde medeniyet doğmuştur, bilakis ise bireysellik ile anarşi doğar. O zaman şu demek oluyor ki toplumculuk akıllılıktır. Eğer medeniyetsel bireysellik isteniyorsa bunun için her alana robotların nüfuz etmesi gerek. O zamanki insanı güvensiz hissettirecek onu tehdit altında gösterecek bir rekabet söz konusu değildir. Peki o hâlde, bu dediklerim bir nevi komünizmde de var. O zaman kapitalizm zırvalardan ibaret insanları korku ve güvensizlik içerisinde bırakıp rekabete zorluyor. Eğer herkes rekabetsiz ortamda hür olur ve tâbi olmazsa ne olur?

Medeniyet baştan başlar anarşi ortaya çıkar. İşbu ki medeniyetsel bireysellik için ilk önce duygusuz cansız kölelere ihtiyaç vardır ki, sınırsız kaynak olabilsin nâsa yetsin. Yetmezse yeniden korku ve güvensizlik ile rekabet ortamı oluşur bunun sonucunda gene medeniyetsel bireyselliğe ulaşabilme arzusuyla yarışa başlarlar. Sanıyorum ki, bu fantezi bir süre mümkün olmayacaktır.